Krótkie prozy Jana Brzękowskiego (1903-1983) w świetle jego twórczości emigracyjnej

Młoda Polonistyka. Nr 22

Joanna Piechura
ISBN: 978-83-828-177-6
Stron: 205
Format: A5
Rok wydania: 2024

Niewiele dotychczas napisano o prozie Jana Brzękowskiego, który w historii polskiej literatury najczęściej pojawia się w roli teoretyka i poety pierwszej Awangardy. Postrzega się go jako czarną owcę tej formacji, bliskiego współpracownika Tadeusza Peipera i zwrotniczanina, który w latach 30. XX wieku sformułował własny program teoretycznoliteracki i odciął się od postulatów Awangardy Krakowskiej. Ta optyka wpłynęła na krajową recepcję wszystkich jego dzieł powojennych – najchętniej recenzowano oczywiście wiersze, których napisał setki, całkowitym milczeniem pominięto zaś małe formy narracyjne: kilkanaście nowel, opowiadań, szkiców i utworów hybrydycznych, które są tematem tej książki.                                                                                                                                                    (Ze wstępu)

Spis treści

Wstęp
Rozdział 1. (Meta)fikcja, biografia
Rozdział 2. Metodologia pracy. Przedstawienie materiałów źródłowych
2.1. Słowo o teoretyku i jego czasie
2.2. Prozaik na emigracji
2.3. W stronę modernizmu
2.4. Archiwum pisarza
2.5. Dwujęzyczność czy dwukulturowość?

Rozdział 3. Analiza fabuły i formy wybranych próz. Konteksty
3.1. Kilka słów o gatunku
3.2. Między szmirą a epifanią
3.3. Trzy finały: lektura porównawcza próz zamieszczonych na końcu dwóch zbiorów
3.3.1. Szczepionki prof. Krochmala
3.3.2. Serce króla Ryszarda
3.3.3. Marie-Christine

Rozdział 4. Teczka z prozami. O tekstach niewydanych
4.1. Iren. Próba interpretacji
4.2. Dwujęzyczne inedita Brzękowskiego

Podsumowanie
Abstract
Bibliografia
Aneks
Indeks